سالوات شعبانیه; راه رضای خدا

در بخشی از مناجات شعبانیه می خوانیم: «اللَّهُمْ أَجْعَلْهُ شَفْعِی مِنْ وَ یَجْعَلَهُمْ»; یعنی خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله مرا شفیعی قرار دهند که شفاعتش پسندیده و صراط مستقیم هموار به سوی تو باشد. شفیع یعنی کسی که بتواند شفاعت کند و «مهیه» به معنای روشن، بسیار وسیع و روشن است.

این فراز از صلوات شعبانیه نشان می دهد که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شفیع امت و راه الی الله است. یعنی هر که می خواهد در جرگه بندگان خدا قرار گیرد و به سوی خدا برود، باید از طریق رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد شود.

در آیه بعد می خوانیم «وَ یَجْعَلُوا مِنْ تَبِّعُهُ لَهُ یَقْتَعُونَ یَوْمَ الْقیَامَهِ أَمْرَاً وَ أَحْسَنَ وَ أَحْبَیْنَ مِنْ گَنَهِرَ»; یعنی: «مرا پیرو بزرگواری قرار ده تا روزی که تو را ملاقات کنم که روز قیامت است; در آن روز از من خشنود باش و گناهانم را ببخش». در این قسمت از صلوات شعبانیه راه رسیدن به رضایت خداوند در قیامت و آمرزش گناهان، اطاعت از رسول خدا صلی الله علیه و آله و به دنبال آن رضایت عترت است.

در حدیثی از امام حسین علیه السلام می خوانیم: «رضی الله عن اهل بیت»; یعنی رضایت خداوند در رضایت ما از اهل بیت است. و یا در بخشی از عبادت جامعه کبیره می خوانیم: «و ما خصلتکم بالخلقنا و طهارت نفسها و طهارتنا و فداء من الذنوبه؛ و ما خاص تو هستیم به سبب نیکی تو به خلق ما، پاکی جان ما، پاکیزه شدن برای ما و فدای گناهان ما؛ و ما را از گناهانمان پاک می کند. و نیز آنچه از ولایت خود به ما اختصاص دادی، همه اینها را مایه طهارت فطرت و اخلاق و طهارت نفس و بهبود و رشد و کفاره گناهان ما قرار داد.

منبع: تسنیم