آیا مادران باید موبایل خود را به فرزندان خود بدهند یا نه؟

این روزها بچه ها خیلی زود با تلفن های همراه آشنا می شوند زیرا آنها را در دستان والدین خود می بینند. اما بیشتر والدین می ترسند که فرزندشان از آنها یک تلفن همراه مستقل بخواهد. اما امروزه شرایط سرگرمی، تحصیل و سرگرمی به گونه ای پیش رفته است که کودکان ناآگاهانه جذب گوشی والدین خود می شوند و والدین بدون در نظر گرفتن ملاحظات مختلف گوشی خود را به فرزندان خود تحویل می دهند. این مشکل کم کم برای بچه ها تبدیل به یک عادت می شود به حدی که در هر شرایطی حتی زمانی که با همسالان خود هستند می خواهند با موبایل والدین خود بازی کنند. اما به گفته دکتر رقیه صادق زاده، روانشناس کودک و نوجوان، موضوع دسترسی کودکان به تلفن همراه مادران چالشی است که می تواند عواقب جبران ناپذیری به همراه داشته باشد.

دادن تلفن همراه مادر به کودک حریم خصوصی را از بین می برد

صادق زاده با بیان اینکه دادن تلفن همراه به مادر به کودک حریم خصوصی را از بین می برد، می گوید: دادن تلفن همراه به مادر به فرزندش از یک طرف مادر حریم خصوصی خود را از دست می دهد و از طرف دیگر باعث می شود کودک از بین برود. برای حریم خصوصی والدینش ارزش قائل است.”

این روانشناس ادامه می دهد: والدین باید مفهوم حریم خصوصی را به فرزند خود تلقین کنند و اگرچه به طور غیرمستقیم فرزند خود را کنترل کنند. اما در عمل باید به حریم خصوصی فرزندشان احترام بگذارند. به همین دلیل در مورد استفاده از تلفن همراه اشتراکی باید به کودک توضیح داد که او حق ندارد پیام های تلفن همراه والدین خود را باز کند.

گذراندن زمان کنترل نشده کودکان بر سلامت روان آنها تأثیر می گذارد

صادق زاده، دادن تلفن همراه به کودکان را اثرات مثبت و منفی گوناگونی می‌داند و می‌گوید: «اگرچه تلفن همراه می‌تواند سواد فناوری کودکان را افزایش دهد. اما باید در نظر داشته باشید که صرف زمان زیاد روی تلفن یا تبلت یا دسترسی بدون نظارت کودکان به این دستگاه‌ها می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در رشد آنها شود. بنابراین زمان محدود کار با این وسایل به خصوص برای کودکان بسیار مهم است.»

وی اختلال خواب، توجه و مشکلات روانی و چاقی را از پیامدهای منفی عدم رعایت شرایط اولیه استفاده از تلفن همراه در کودکان عنوان می کند و می گوید: استفاده زیاد از تلفن همراه می تواند منجر به کم تحرکی شود که با سلامت جسمانی همراه است. مشکلات و به طور غیر مستقیم با مشکلات سلامت روان مرتبط است. علاوه بر این، استفاده از تلفن همراه قبل از خواب می‌تواند الگوی خواب را مختل کند، که تأثیر مخربی بر سلامت روان خواهد داشت.

کودک خود را از استفاده از تلفن همراه منع نکنید

صادق زاده در پاسخ به این سوال که «آیا والدین عموماً باید فرزندان خود را از استفاده از تلفن همراه منع کنند؟»، می گوید: «ممکن است منع کامل استفاده از تلفن همراه کودکان رویکرد خوبی نباشد، اما استفاده متعادل و آگاهانه از این وسایل اهمیت بیشتری دارد. '

این روانشناس کودک می گوید: «دستگاه های تلفن همراه حاوی برنامه ها و منابع آموزشی مفیدی هستند که می توانند به رشد یادگیری کودکان کمک کنند. همچنین با کمک آنها، کودکان می توانند با خانواده و دوستان خود ارتباط برقرار کنند یا در مواقع اضطراری درخواست کمک کنند. اما باید در نظر داشته باشید که استفاده زیاد و کنترل نشده از این وسایل می تواند منجر به اختلال در خواب، مشکلات توجه و از دست دادن تحریکات حسی در کودکان شود.

دادن تلفن همراه به کودکان باید با ملاحظات خاصی انجام شود

صادق زاده معتقد است که گوشی های هوشمند می توانند ابزار ارزشمندی برای کودکان باشند اما به شرط استفاده صحیح. وی با اشاره به ملاحظاتی برای دادن تلفن همراه به کودکان می گوید: نمی توان سن ثابتی را برای هدیه دادن تلفن همراه به کودکان در نظر گرفت، اما خانواده ها عمدتاً در سنین ۱۰ تا ۱۲ سالگی برای فرزندان خود گوشی می خرند و توجه به آن ضروری است. بلوغ و آمادگی فرزند شما.”

او مسئولیت را یکی دیگر از ملاحظات دادن تلفن همراه به کودکان ذکر می کند: «باید ببینید فرزندتان نسبت به گوشی احساس مالکیت و مسئولیت دارد یا خیر؟ چون ممکن است آن را از دست بدهد.”

وی در توصیه به والدین افزود: والدین باید قوانین روشنی در مورد استفاده از تلفن همراه، دسترسی به محتوا و مدت زمان صرف شده برای آن وضع کنند. آنها همچنین باید به فرزندان خود در مورد استفاده مسئولانه و حفظ حریم خصوصی آموزش دهند.”

سن مناسب برای داشتن تلفن همراه مستقل در کودکان نشانه هایی دارد

والدین ممکن است فرزندان خود را تحت فشار قرار دهند تا در سنین پایین به آنها تلفن همراه بدهند، اما مطمئن نیستند که چه زمانی کودکان واقعاً برای این مسئولیت آماده هستند. صادق زاده در این خصوص می گوید: «بیشتر از تعیین سن مناسب برای داشتن تلفن همراه و تبلت، به این سوال توجه کنید که آیا فرزند شما به رشد و آمادگی لازم برای کار با این وسایل رسیده است یا خیر. “

این روانشناس با اشاره به برخی نشانه های حالت های حرکتی مستقل در کودکان، افزود: والدین باید مراقب علائمی مانند بهبود استدلال، درک لحن گفتار، همدلی و برنامه ریزی بلندمدت در فرزندان خود باشند. برخی از کودکان ممکن است در حدود ۱۰ تا ۱۴ سالگی آماده باشند تا تلفن همراه خود را داشته باشند. در حالی که دیگران ممکن است به زمان بیشتری نیاز داشته باشند.

وی تاکید می کند: والدین باید نظارت را جدی بگیرند و توجه داشته باشند که وسایل مشترک خانواده کنترل استفاده و محتوا را برای والدین آسان می کند.

دستگاه های موبایل نباید جایگزین بازی های فیزیکی شوند

صادق زاده می‌گوید: «وقتی بچه‌ها همبازی ندارند و در خانه یا در مهمانی تنها هستند، بچه‌ها ممکن است مشغول تلفن همراه شوند. مانند استفاده از برنامه های آموزشی یا شرکت در بازی های تعاملی، ارتقای خلاقیت و یادگیری. اما به یاد داشته باشید که اعتدال و نظارت را در آن رعایت کنید».

او می گوید: «والدین باید مطمئن شوند که زمان تلفن همراه جایگزین بازی فیزیکی، تعاملات اجتماعی یا کاوش در فضای باز نشود. در واقع، دستگاه های تلفن همراه باید سایر اشکال بازی و فعالیت های تعاملی را تکمیل کنند. نه برای جایگزینی آنها.”

والدین باید الگوی فرزندان خود باشند

به گفته صادق زاده، سواد رسانه ای برای پدران و مادرانی که مربیان نسل های آینده هستند مهم و ضروری است. او می‌گوید: «در عصر دیجیتال امروز، تسلط بر پیام‌های رسانه‌ای، ارزیابی منابع و شناخت اطلاعات نادرست مهارت‌های حیاتی هستند.

وی در خصوص راهکارهای ارتقای سواد رسانه ای والدین افزود: والدین باید الگوی فرزندان خود باشند. برای این منظور، آنها باید با بحث در مورد اخبار، تبلیغات و محتوای آنلاین، تفکر انتقادی را به فرزندان خود بیاموزند.

این روانشناس کودک ادامه داد: والدین باید تنظیمات دستگاه به ویژه برنامه های مدیریت محتوا و زمان صفحه نمایش را یاد بگیرند تا مطمئن شوند که فرزندشان آگاهانه از این وسایل استفاده می کند. همچنین والدین باید همراه فرزند خود در فضای مجازی و رسانه نظارت داشته باشند و در مورد نحوه عمل در فضای مجازی و اطلاعات صحیح و غیر معتبر صحبت کنند.

موثرترین راه برای بازیابی آسیب سایبری

به گفته صادق زاده، تامین امنیت آنلاین کودکان نیازمند رویکردی چند جانبه است. اول، شما باید قوانین اساسی را مشخص کنید. به کودکان بیاموزید که اطلاعات و عکس های شخصی خود را به اشتراک نگذارند و با غریبه ها به صورت آنلاین ارتباط برقرار نکنند. دوم، حفاظت از حضور کودکان در فضای مجازی؛ از برنامه‌های کنترل والدین یا برنامه‌هایی استفاده کنید که زمان صفحه نمایش را مدیریت می‌کنند و محتوا را فیلتر می‌کنند و به شما امکان می‌دهند سابقه فعالیت فرزندتان را نظارت کنید. از سوی دیگر، باید مرتباً با فرزندتان در مورد امنیت آنلاین صحبت کنید تا یاد بگیرد که هر گونه مشکل یا تعامل نامناسب را به شما گزارش دهد.

منبع: ایرنا