چرا ساسی یک خواننده تماما سیاسی است؟

طی روزهای گذشته خبری منتشر نشده است کنسرت ساسی مانکن این مطلب پس از رایزنی های دیپلماتیک ایران در رسانه های عمان منتشر شد. همچنین گزارش شده بود که می خواستند این خواننده را به ایران تحویل دهند اما او در نهایت موفق به ترک عمان شد. به هر حال به نظر می رسد هیچ جا بهتری در سراسر ایران برای برگزاری کنسرت توسط فردی مثل ساسی مانکن وجود ندارد.

نه در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس با توجه به روابط اخیر ایران و این کشورها چنین فرصتی آسان به نظر می رسد و نه با توجه به اتفاقاتی که اخیرا در مورد تتلو رخ داد، ترکیه نیز مکان مناسبی برای چنین برنامه هایی است. در افغانستان، پاکستان و ترکمنستان برگزاری کنسرت به زبان فارسی به طور خودکار لغو می شود و در آذربایجان و ارمنستان از آنجایی که تا کنون چنین برنامه ای برگزار نشده است، امکان برگزاری آن در آینده بعید است. تنها جایی که باقی مانده، اقلیم کردستان عراق است، که شرایط جدید آن ممکن است مدیران آن سرزمین را از پرداخت یک کنسرت سیاسی منصرف کند.

حال با توجه به شرایط به وجود آمده می توان این سوال جدی را مطرح کرد که چرا در دولت قبل چنین تلاشی برای جلوگیری از فعالیت این خواننده و تاثیر وی بر فضای عمومی جامعه ایران صورت نگرفت؟ حتی می‌توان دقیق‌تر این سوال را مطرح کرد که چگونه ممکن است در زمان حکومت یک دولت، در یک روز معین، مدارس مختلف ایران، تحت رهبری معلمانی که اکثرا وبلاگ‌نویس هستند، صحنه کودکانی باشد که آهنگ‌های ساسی مانکن را می‌خوانند. و ویدئوهای خودجوش و خودجوش خودجوش با عنوان دروغ در فضای مجازی منتشر شده است؟ آیا وزارت آموزش و پرورش نقشی در ایجاد این وضعیت نداشته است؟

واقعیت این است که ساسی مانکن یک خواننده کاملا سیاسی است. اما ماهیت سیاسی آن به طور غیرمستقیم، پنهان و ضمنی در بستر اصلی رفتار یکی از دو جناح اصلی فعال در کشور عمل می کند. گروه سیاسی حامی و استفاده کننده از ساسی مانکن معمولا در اکثر موارد غیرمستقیم، مبهم و پیچیده رفتار می کند. بنابراین هیچ تلاش دیپلماتیکی برای جلوگیری از اجرای کنسرت غیراخلاقی ساسی مانکن در کشورهای همسایه انجام نشد و حتی زمزمه آهنگ های او در مدارس به افزایش محبوبیت خواننده کمک کرد تا اینکه دولت های وقت مجبور به پذیرش چیزی نشدند.

ساسی مانکن به قدری سیاسی است که هیچ یک از حرکات جنجالی او حتی به صورت اتفاقی در خدمت جناح مخالف نبوده است و حتی زمانی که در سال ۱۳۸۷ به مقر مهدی کروبی رفت و از او حمایت کرد، احمد زیدآبادی دلیل رای دادن به کروبی ساسی را الگو بودن عنوان کرد. . اکنون در شرایط سیاسی کنونی کشور که نیاز به توضیح جداگانه و مفصلی دارد، رفتار آن جناح سیاسی حامی ساسی مانکن نیز ابعاد خاصی به خود می گیرد. رابطه این خواننده با این جریان سیاسی را می توان شاهدی مثال زدنی برای درک رفتار سیاسی دو جناح سیاسی فعال در کشور به ویژه در زمینه مسائل فرهنگی دانست.

یک جناح تلویحاً و از راه دور با هر امر حرامی حتی فعالیت خرابکارانه ارتباط برقرار می کند که از یک سو اهرم فشاری را علیه قدرت عقلانی نظام ایجاد می کند و از سوی دیگر ارتباط قشر خاصی از جامعه را با خود برقرار می کند. و یک جناح دیگر در مجموع در عرصه فرهنگی، سیاست خارجی به هر را غیرمستقیم و هوشمندانه می داند و اجازه داده است که تصویر خود همواره با پیشنهادهایی مانند سانسور، ممنوعیت، پاک کردن و مانند آن همراه باشد.

طبیعتاً رقبای سیاسی این جریان نیز از ایجاد تصویری غول‌آسا و پست از رقیب خود سود می‌برند و می‌خواهند خود را تنها پناهگاه زندگی عادی در ایران قرار دهند.

اگر از یک سو به شاهدی مانند ساسان حیدری یا ساسی مانکن و از سوی دیگر به ماجرای بازگشت نصرالله معین فر به کشور نگاه کنیم، این ادعاها را بهتر می توان روشن کرد. همزیستی گفتمانی و فرهنگی یکی از جناح های سیاسی کشور با فعالیت براندازانه ساسی مانکن و تلاش او برای شکستن هر سنت و اصولی در واقع هم به گفتمان جناح رقیب آسیب می رساند و هم اهرم های نمادین اجتماعی برای فشار بر کل ایجاد می کند. سیستم. از این منظر، اگر معین به کشور بازگردد یا حتی در زمان روی کار آمدن دولت فعلی کار کند، این ادعا که تنها در زمان روی کار آمدن اصلاح طلبان فضا باز می شود، نادرست خواهد بود. علاوه بر این، معین و امثال او هیچ ارتباط ارگانیکی با این جناح سیاسی ندارند و بازگشت آنها حتی ممکن است به آنها آسیب برساند.

در نهایت این رفتار باعث تمسخر مردی مانند امیرکبیر در دست مانکن می شود که به وضوح می توان آن را مطابق با اهداف بهائیان تعریف کرد. به طور کلی می توان گفت که رفتار یکی از جناح های سیاسی در حوزه فرهنگ عمومی پیچیده و پنهان است که سعی می کند هر اقدامی را به یک رویداد اجتماعی خودجوش تبدیل کند و از این رو عدم ظرافت در رفتار فرهنگی جناح مخالفی که تبدیل به چهره سانسور و مدافع همیشگی شده است.حذف و ممنوعیت فضای فرهنگی جامعه را کاملاً استادیوم می کند و بارها شاهد آن هستیم که مشکلات مهم و بزرگی به هزارتوی آن افتاده است. نبرد حیدری و نعمتی که راه حل واقعی آنها در هیاهو گم می شود.

اقدام دیپلماتیک برای جلوگیری از کنسرت ساسی مانکن یکی از مواردی است که جای تحسین دارد و خارج از قالب کلیشه ای و جناحی معمول قابل تعریف است. امیدواریم تلاش برای بازگشت نصرالله معین فر به ایران و ادامه فعالیت هنری وی در کشور به ثمر بنشیند تا گام موثر دیگری در شکستن این کلیشه های جناحی برداشته شود. اخیراً رقبای سیاسی دولت برای جلوگیری از ورود معین به کشور از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند و حتی این خواننده را ترسانده اند که در صورت بازگشت به ۲۳ سال زندان محکوم شود. این رفتارها به این دلیل رخ می دهد که در صورت بازگشت فردی مانند موین، کلیشه های موجود از دوگانگی فرهنگی کشور که مشخصاً یکی از جناح های سیاسی از آن سود می برد، در هم می شکند و چهره دیمون و دلبری از اصلاح طلبان و اصولگرایان برملا می شود.

اما جالب اینجاست که کسانی که چهره بهتری برای خود در حوزه فرهنگی ایجاد کرده اند، هیچ تلاشی برای جلوگیری از بازگشت علنی معین و با علامت مشخص به کشور انجام نداده اند. کشور باید از این وضعیت عبور کند و این کلیشه فرهنگی دوگانه را بشکند تا منافع عمومی فدای منافع جناح های سیاسی نشود. اگر بتوانیم هوشمندانه از این دوگانگی دیو و معشوق در عرصه فرهنگ پرهیز کنیم و اجازه ندهیم بازیگرانی که در این نمایش نقش معشوق را بازی می کنند مانند شیاطین پشت پرده عمل کنند، از پیچیدگی ها و معضلات فرهنگی در کشور عبور خواهیم کرد. . و فضای عمومی کشور وارد یک ابهام گفتمانی شود که حل مشکل را دشوارتر می کند.

منبع: فرهنگیان