به فال نوروز مردم طرشتی با غذاهای مخصوص شب بیرم

اگرچه بسیاری از آداب و رسوم گذشته دیگر اجرا نمی شود و تنها در خاطره اهالی می ماند، اما مرور خاطرات خوش آن دوران خالی از لطف نیست. او می گوید: «آیین فال با ۳ شب اول بایرام همراه بود. در ۳ عصر اول هر عصر یک غذا تهیه می شود که از قبل مشخص شده است. یعنی همه باید این غذا را می پختند. شب اول اسپاگتی برنجی، شب دوم سبزی پلو با ماهی و برخی نیز پلو سفید با ماهی دارند و شب سوم عدس پلو یا خورش شیشوشی که اهالی ترشتی آن را با پیاز فراوان تهیه می کنند.

رسم نوروزی اهالی منطقه کن نیز جالب و خواندنی است. حاج حسن درویش عیادت های نوروزی را این گونه تعریف می کند: «عیدها مردم دسته دسته جمع می شدند و اول از همه با زیارت طایفه بزرگ یا بزرگ محلی شروع می کردند. اهالی همان محل و چنانکه گفته می شود مرسوم نبود که از آن محل بیرون بروند، هیچ کس برای عیادت از آن مکان بیرون نمی رفت، مگر برای احوالپرسی با بزرگان روستاهای دیگر. . این دیدار از بزرگان محله دیگر نیز بسیار حساس بود و اگر سن بزرگترها رعایت نمی شد، صاحب خانه و بزرگ محله به نشانه ناراحتی به مهمان نمی آمدند و می گفتند: سر ما را لگد زدی و رفتی خانه فلانی؟»

درویش ادامه می دهد: «سه روز اول عید برای مردان بود و مرسوم نبود که زنان با شوهرشان به عید بروند. در این سه روز مردان با خانواده یا دوستان خود به دیدار می رفتند و پس از این سه روز به گفته یکی از اهالی جشن زنان تا بعد از فصل توت که اواسط خرداد است ادامه دارد.

سبزی شب عید با کنی مزه فرق داشت. زنان و دختران در هفته قبل از عید که هوا کمی گرمتر شده بود و سبزی های صحرایی شکوفا شده بود به بیابان ها و باغ ها رفتند و پوشش شب عید را زیبا و رنگارنگ کردند. برای تهیه این غذای پر از سبزی از سبزی های صحرایی به نام های: شنگه، قاضیاگی، سیرک، شویدک، صابونک و… استفاده می کنند که تعداد این سبزی ها به بیست عدد می رسد.

برای بایرام بچه ها دستمال می دوزند و درست می کنند
دادن بایرام در منطقه کن نیز یک رسم جالب بود. درویش درباره بایرام بچه‌های قدیمی کن می‌گوید: «هر بچه‌ای دستمالی در جیبش دوخته بود تا به بایرام بزرگ برود. در هنگام خداحافظی رسم بر این بود که دستمال را پهن می کردند تا صاحب خانه در آن شیرینی و آجیل و تخم مرغ بگذارد و البته پولدارها به بچه ها پول بدهند. اگر خانواده ای به دلایلی نمی توانستند در شب بیرم غذا بخورند، ابتدا بچه ها را به دیدن چند خانواده می فرستادند تا برای بایرام شیرینی و آجیل بیاورند تا سفره آنها خالی نشود.

منبع: همشهری آنلاین