ماجرای زنی که از خانه رضاخان دزدی کرد چه بود؟

زهره شریفی در یادداشتی نوشت: «گفت: بی شک تو را می کشم… سپس خشم او را به کشتن برادرش ترغیب کرد، پس او را کشت و به همین دلیل از زیانکاران شد». اولین واقعه جنایتکارانه بشر را می توان مرگ «هابیل» توسط برادرش «قابیل» دانست. جرمی که در زمان ما در قانون جزا به عنوان «قتل عمد» تعریف شده و حکم آن اعدام خواهد بود.

از آن زمان تا به امروز افراد در موقعیت های مختلف و به دلایل مختلف گاه آگاهانه و گاه ناآگاهانه دست به رفتارهایی زده اند که نتیجه آن تضییع حقوق دیگران بوده است.

«مجرم» یا «مجرم» به کسی گفته می‌شود که عموم مردم او را «خطا» و «گناهکار» می‌دانند و باید به خاطر رفتار غیراخلاقی که مرتکب شده اند مجازات شوند.

انسان در هر دوره ای از زندگی خود خواه ناخواه می تواند جنایتکاری نشان دهد، حتی در دوران کودکی که هیچ تجربه ای از زندگی ندارد و دنیایش مانند یک ورق سفید است. زن و مرد وجود ندارد، یعنی هنگام ارتکاب رفتار مجرمانه دلیلی بر زن یا مرد بودن وجود ندارد. اگرچه جنایتکاران مرد از مجرمان زن بیشتر است و جنایاتی که مرتکب می شوند خشن تر و مضرتر است. از قتل تا تجاوز و دزدی بزرگ.

نوجوانان پسر در ردیف بعدی رفتارهای مجرمانه قرار دارند که البته بعد از مردان بزرگسال متاسفانه شاهد گسترش این آسیب در بین آنها هستیم.

زنان و دختران نیز به ویژه در دهه های اخیر به جرم و جنایت روی آورده اند که به مرور زمان آسیب های جبران ناپذیری به جامعه وارد می کند.

البته جرایم زنان امری جدید نیست و تاریخ چندان آن را به خود ندیده است، اما اینکه در سال های اخیر چه در ایران و چه در سایر کشورهای جهان افزایش یافته است جای تأمل و تحقیق دارد.

زنان ایرانی به دلایل مختلف نسبت به سایر زنان جهان از انحرافات اجتماعی دور هستند. در دوره پیشامدرن ایران که نزدیک ترین زمان به امروز یعنی عصر قاجار است، کمتر مقاله یا گزارشی درباره زندگی زنان نوشته می شد، زیرا زنان در زندگی خانگی و خانوادگی محصور بودند. در نتیجه دستیابی به مستندات انحرافات، جنایات و مجازات های آنها در این مدت دشوار است.

اما بررسی اسناد تاریخی دوران قاجار نشان می دهد که جنایات زنان در دوره «ناصرالدین شاه» قاجار از جمله نزاع های خانوادگی، دزدی و جنایات جنسی و مجازات های آنان از جمله مجازات های تنبیهی بوده است. مردان.

در واقع به دلیل تفکیک جنسیتی در فضاهای عمومی و عدم حضور زنان در عرصه های اجتماعی از جمله اشتغال، فرصت و فرصت ارتکاب جرم برای زنان کم است. و بر اساس هنجارهای اجتماعی رفتار می کنند و به دلیل دلبستگی به پیوندهای خانوادگی، امکان ارتکاب جرم برایشان کم بود.

جرائمی مانند تن فروشی زنان بیش از هر چیز از سر ناچاری و کمبود معیشت رخ می دهد.

از سوی دیگر، زنان عموماً هم در خانواده و هم در اجتماع تحت کنترل بودند و بنابراین فرصت کمتری برای ارتکاب جرم داشتند. این در حالی است که با توجه به شرایط زندگی، جرایم قابل توجهی از سوی برخی زنان صورت گرفته است که رقم کمی نیست.

در دوره قاجار، خانواده های چندهمسری رایج بود و به دلیل نزدیکی چند زوج و فرزندانشان، اختلافات خانوادگی زیاد بود. در بسیاری از موارد این محله با قناعت و خلوت همراه نبود.

چند خانوار و فرزندانشان در یک محیط کوچک با هم زندگی می کردند و اختلاف بر سر ارث و چند وارث گاهی به خشونت کشیده می شد و باعث دعوا و ضرب و شتم بین زنان خانواده می شد. اتفاقاً در روایتی آمده است: «از خراسان خبر دادند که زنی با خدمه شکم ماشینش را شکافت و قاتل دو روز بعد فوت کرد.

همچنین مواردی از دعوای عروس با همسر برادرش وجود دارد: «مشهدی علی کسب با ازدواج جدید، همسرش و همسر اولش از پشت بام وارد خانه شده و به او بی احترامی و آزار و اذیت کردند و برخی از افراد وسایل طلای این زوج پیر از خانه به سرقت رفت. رفت» یا در موردی دیگر می خوانیم: «خواهر حاجی زاقی شکایت می کند که خانه را به خانواده برادرش سپرد و او در غیاب او صندوق لباس را سوزاند و مقداری طلا و نقره برد…».

یکی دیگر از جرایم زنان دزدی است. البته از آنجایی که زنان به مشاغل رسمی و دولتی دسترسی نداشتند، فرصتی برای اختلاس، کلاهبرداری، جعل اسناد و غیره وجود نداشت و سرقت آنها به سرقت اقلام خرد از خانه یکدیگر محدود می شد.

زنان اموالی از قبیل ظروف مسی، لباس و لباس زنانه، گاهی فرش، عمدتاً از خانه همسایه ها سرقت می کردند. در بیشتر موارد، سارق پس از سه روز حبس دستگیر و آزاد می شود و اموال مسروقه به صاحبش بازگردانده می شود.

تعداد گزارش‌های مربوط به سرقت زنان در دوره قاجار بیش از گزارش‌های دیگر است: «دیروز دزدی (دزد) به خانه رضاخان قاجار رفته، چیزهایی را دزدیده، می‌خواهد آن‌ها را ببرد. خانه شوکه شد، شروع به داد و فریاد کرد، پلیس رسید و معاون را دستگیر کرد و به دفتر برد.

براساس سند دیگری، خواهان ادعا کرده است که پس از فوت شخصی به نام نصرت، همسرش سه تکه شال کرمانی و مقداری وسایل از منزل متوفی با خود برده است.

سندی دیگر از «سرقت پول محمدصادق توسط همسر قاسم کچل و درخواست قضاوت در این زمینه» خبر می دهد و یا سند دیگری از سرقت از منزل شخصی به نام میرزا احمد مستوفی خبر می دهد که مقداری از این اموال با همسر مرد دیگری به نام محمد کریم. همانطور که در این سند تاریخی آمده است، سرقت مذکور منجر به زندانی شدن این زن شد.

در بخشی از گزارش های مربوط به «گزارش رویدادهای مختلف محله های دارالخلافه» نیز مطالبی به جنایات زنان اختصاص دارد. یکی از این گزارش‌ها به زنی اشاره می‌کند که «مستاجر مشهدی حسین باکل بوده و چون کرایه‌اش را پرداخت نکرده، با هم دعوا کرده‌اند. پس از بررسی، رئیس محله با آنها ملاقاتی ترتیب می دهد و بقال راضی می شود و می رود».

در سند دیگری از زنی به نام حاجی قدمشاد مطرب یاد شده است که می گوید: «نام مستأجر خانه حاجی هاشم این بود که دیروز با مشارال ها بر سر اجاره بها دعوا کردند.» همانطور که از گزارش نظمیه برمی آید، هر دو زن به محله شکایت می کنند. مدیر به اختلاف آنها رسیدگی کند.

یکی از گزارش‌های کارکنان نظمیه از دعوای خانوادگی که منجر به کشته شدن زنان دو طرف شد، خبر می‌دهد: «آقای هاشم صراف با همسرش که همسر محمد شیپورچی است، مشارالیه می‌خواست برود و زنش را طلاق دهد. گروهی از زنان از هر دو طرف به حمایت از یکدیگر پرداختند و درگیری را آغاز کردند. همسایه ها جمع شدند، آنها را ساکت کردند و صلح کردند.

جدای از این جرایم، برخی از رفتارهای غیرعادی و مجرمانه زنان مربوط به اموری مانند «زنا» و «فحشا» است که برای این زنان مجازات بسیار شدیدی در نظر گرفته شده است. در داستان از این قرار است که زنانی را که به فحشا می‌پرداختند در گونی می‌گذاشتند و با چوب می‌زدند، سپس موهایشان را می‌تراشیدند و صورت‌هایشان را دوده می‌مالیدند، بر الاغ‌ها می‌نشستند و در خیابان‌ها می‌راندند. گاهی آنها را زنده به گور می کردند.

البته در سال های بعد این نوع مجازات ها تغییر کرد و بیشتر منجر به زندانی شدن این زنان شد.

علیرغم اینکه بیش از نیمی از جرایم در زمان ناصرالدین شاه به قتل عمد و غیرعمد اختصاص داشت، قتل توسط زنان کم و موارد قتل همسر بسیار نادر است و در صورت وقوع، مجرم خواهد شد. انتقام گرفته شود

بر اساس یک گزارش، یک زن باردار به جرم دادن سم به همسرش در حالی که اعدام او خلاف موازین شرعی بود، اعدام شد.

در حادثه هولناک دیگری، عروس یک خانواده ایلیاتی با چوپانان خانواده درگیر شد و در یک شب تمام ۱۹ نفر از اعضای خانواده اعم از زن، مرد و کودک را کشتند و با اموال خانواده فرار کردند. عروس دو بچه را با دست خود کشته بود.

منبع اطلاعات