راز دوستی پدر و پسر!
پدران نقش بسیار مهمی در شکل گیری شخصیت فرزندان خود دارند. عزت نفس، اعتماد به نفس، خودانگاره مثبت، آرامش، نشاط و… مواردی هستند که ارتباط مستقیمی با نوع رابطه کودک و پدر دارند. در واقع پدران با رعایت نکات کلیدی می توانند تاثیر عمیق و مثبتی بر فرزندان خود بگذارند و به آنها مهارت های زندگی را آموزش دهند و پرورش دهند.
* صحبت کردن با او!
بررسی ها نشان می دهد که فقدان رابطه سازنده پدر و فرزند با افسردگی دوران نوجوانی رابطه مستقیم دارد، بنابراین همانقدر که رابطه مادر و فرزند مهم است و نقش دارد، رابطه مثبت پدر نیز برای رشد و سلامت روان مهم است.
علی ساعدی روانشناس و استاد دانشگاه در این باره می گوید: روابط موثر و سازنده پدر و فرزند مورد تاکید همه روانشناسان است، به عبارت دیگر هر کودکی نیاز به تعامل مثبت با والدین دارد و نمی توان نقش خود را به عهده خود او گذاشت. دیگر.
شرایط خانواده ها از نظر تعداد فرزندان، جنسیت، سن، شرایط فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و … با یکدیگر متفاوت است، بنابراین نمی توان نظم ثابتی برای بهبود رابطه پدر و فرزند ارائه کرد. نکات مشترکی وجود دارد که می توان از آنها پیروی کرد. روابط پدر و فرزند را تقویت می کند.
سعیدی می گوید: پدر از طریق ارتباط با فرزند، ارزش های خانوادگی، اصول اولیه، روابط اجتماعی و مهارت های ارتباطی را به فرزندانش منتقل می کند. از طرفی در روش های فرزندپروری تفاوت هایی وجود دارد و نمی توان انتظار داشت که پدر با فرزند همان رابطه ای را داشته باشد که مادر با فرزند یا بالعکس.
وی در ادامه به مشکلات و دغدغه‌های پدران اشاره می‌کند و می‌گوید: اگرچه ممکن است پدران زمان کافی برای برقراری ارتباط با فرزندان خود نداشته باشند، اما کیفیت ارتباط مهم‌تر از کمیت آن است، به عبارت دیگر اگر ارتباط مثبت با کودک در کوتاه بهتر است برای مدت طولانی اما بدون نتیجه.
* فعالیت های مشترک را جدی بگیرید!
پدر باید همیشه برای فعالیت های مشترک با فرزندان پیشقدم باشد. تماشای فیلم، پیاده روی یا ورزش، خواندن کتاب، مسابقه و غیره. می تواند راه هایی برای برقراری ارتباط بیشتر با فرزندتان باشد.
پدرها جدا از وقت گذراندن با فرزندان خود باید به علایق آنها نیز توجه داشته باشند زیرا اگر نیازها و علایق شخصی را بدانیم می توانیم بهتر با آنها ارتباط برقرار کنیم.
سعیدی می گوید: یکی از راه های درک نیازها و علایق کودک، صحبت با اوست. وقتی با او صحبت می کنیم، متوجه اشتراکات بیشتری با فرزندمان می شویم و راه هایی برای برقراری ارتباط پیدا می کنیم. باید زمینه حرف زدن و شنیدن حرف هایش را برای او فراهم کنیم. همچنین اگر پدر دارای هر گونه فعالیت هنری، ورزشی و … باشد. مهارت ها، نقاط تماس بیشتری بین پدر و فرزند وجود خواهد داشت. پیاده روی، ورزش، هنر و غیره می تواند روابط را بهبود بخشد.
این مشاور در پاسخ به این سوال که در صورت پرخاشگری یا بی تفاوتی پدر نسبت به مشکلات کودک، نقش مادر چقدر می تواند موثر باشد، می گوید: شرایط ایده آل این است که والدین وظایف و نقش های خود را به خوبی بشناسند و بر اساس آن عمل کنند. اما گاهی یکی از والدین شرایط ایده آلی ندارد. مثلاً اگر پدر مشکلات رفتاری دارد یا نسبت به مشکلات فرزندان بی تفاوت است، نقش مادر در اینجا باید بیشتر نمایان شود.
* حمایت روانی از کودک یک اصل مهم است!
وقتی کودک حمایت و رابطه سالم با پدر ندارد، مادر باید منبع حمایت و حمایت از فرزندان شود. وقتی یکی از دو رکن خانواده نقش خود را به درستی ایفا نکند، دومی آسیب بیشتری می بیند. یک مادر باید از حمایت روانی برای فرزندانش برخوردار باشد تا احساس امنیت کنند.
در شرایطی که پدر نمی تواند نقش خود را به خوبی ایفا کند و الگوی نامناسبی برای کودک است، مادر باید به رفتار کودک توجه بیشتری داشته باشد تا از الگوبرداری از پدر جلوگیری کند و با حفظ محیط خانواده را امن و آرام کند. آرامش و ایجاد تعادل برای انجام این مهم باید آموزش ببیند و با مشاور در ارتباط باشد تا بتواند به صورت عملی و کلامی نحوه کنترل خشم را به کودک بیاموزد و از بروز مشکلاتی که باعث پایین آمدن او می شود جلوگیری کند.
او ادامه می دهد: «این روزها تربیت فرزند و پدر و مادر بودن بسیار سخت است. والدین باید آموزش ببینند و در دوره ها و سمینارهای آموزشی شرکت کنند، مخصوصاً زمانی که مشکلی پیش می آید، برای برون رفت از بحران از مشاوران و کارشناسان کمک بگیرند زیرا همیشه هوشیار هستند، خارجی که تخصص دارد، می فهمد – خوب سؤالات و مشکلات و راه حل های عملی بهتری برای حل مشکل ارائه می دهد.
