تصاویر پناهگاه در جنگل

در آغاز قرن نوزدهم، هر هنرمندی که آرزوی موفقیت داشت، در مدرسه ملی هنرهای زیبا (شاخه ای از آکادمی سلطنتی نقاشی و مجسمه سازی) ثبت نام کرد. در آنجا هنرمندان یک برنامه آموزشی سخت را دنبال کردند. آنها بر موضوعاتی مانند موضوعات تاریخی و اسطوره ای تمرکز داشتند.

از آنجایی که سبک نئوکلاسیک نقاشی رایج بود، دانش آموزان صحنه هایی را با استفاده از خطوط مستقیم و اشکال مشخص به تصویر می کشیدند.

او به خلق نقاشی های منظره علاقه مند است

در قرن ۱۸ تا اوایل قرن ۱۹، منظره آنقدر ارزشمند نبود که بتواند به موضوع اصلی نقاشی تبدیل شود. از این رو هنرمندان از منظره به عنوان زمینه ای برای تزیین نقاشی هایی با مضامین مذهبی استفاده می کردند. در این دوره هنرمندان علاقه مند به طبیعت از یک هنرمند فرانسوی به نام «کلود لورن» الهام گرفتند. لورن در سال ۱۶۰۰ متولد شد و در رم ساکن شد و از حومه شهر برای به تصویر کشیدن موضوعات کلاسیک خود استفاده کرد. نقاشی‌های او راهی ایده‌آل برای به تصویر کشیدن طبیعت برای هنرمندانی بود که بعداً از او الهام گرفتند.

در سال ۱۸۱۶، مدرسه بورسیه ای به نام “Prix de Rome” برای دانشجویان هنر ایجاد کرد تا یک ترم در آکادمی فرانسه در رم تحصیل کنند. برای تعیین برنده این جایزه، هنرمندان جوان باید در دو آزمون شرکت می کردند. در مرحله اول، داوطلبان ملزم به ترسیم صحنه کلاسیک طبیعت بودند. البته این قسمت از آزمون سخت نبود چون از قبل آثار استادان قدیمی را نقاشی می کردند. اما آزمون دوم چالش برانگیز بود. دانش آموزان باید یک درخت خاص را با جزئیات ترسیم می کردند. فعالیت دانش آموزان حول محور مشاهده طبیعت شکل نگرفت و در نتیجه تمرین کافی نداشتند.

«گاری علوفه» نوشته «جان پاسبان»

در سال ۱۸۲۴، جان کنستبل، نقاش انگلیسی، فرصتی یافت تا نقاشی های خود را در خارج از کشور به نمایش بگذارد. تابلوی ۱۸۲ سانتی متری «گاری علوفه» این هنرمند در نمایشگاه «سالون فرانسه» به نمایش گذاشته شد. این نقاشی که زیبایی روستاهای انگلیسی را به تصویر می کشد، هنرمندان فرانسوی را تحت تأثیر قرار داد. در همان زمان، دانشجویان هنر که تحت تأثیر این نوع نقاشی قرار گرفته بودند به موزه لوور رفتند تا نقاشی های منظره هلندی قرن هفدهم را تماشا کنند.

ایجاد “مدرسه باربیزون”

در حدود سال ۱۸۳۰، توسعه سیستم راه آهن لیون سفر راحت تری را تسهیل کرد. علاوه بر این، هنرمندان برای آشنایی با طبیعت به روستاهای نزدیک پاریس سفر کردند. شهر باربیزون در نزدیکی جنگل فونتنبلو بود و یک مسافرخانه تازه تاسیس داشت. در نتیجه، اقامتگاه ارزانی برای هنرمندان فراهم کرد و به سرعت تبدیل به مرکزی شد که هنرمندان می‌توانستند ایده‌های خود را تبادل کنند. در نتیجه این تعاملات، «مکتب باربیزون» متولد شد.

تئودور روسو، نقاش فرانسوی، متولد ۱۸۱۲، یکی از چهره های تأثیرگذار مکتب باربیزون بود. این هنرمند در اولین سال های فعالیت خلاقانه خود شاهد رد شدن مکرر آثارش توسط «سالن» بود. بنابراین او که به این نتیجه رسید که نمی تواند در پاریس چندان مورد قبول واقع شود، در حدود سال ۱۸۳۰ به “باربیزون” نقل مکان کرد. پس از مدت کوتاهی هنرمندان دیگری مانند “ژان باتیست کامو کورو” و “ژان فرانسوا میله” نیز به دنبال او رفتند. مسیر. آنها با هم اولین نسل از هنرمندان فرانسوی را تشکیل دادند که در فضای باز نقاشی می کردند.

نقاشی در فضای باز

هنرمندان «مکتب باربیزون» معتقد بودند که طبیعت برای تکمیل شدن به چیز دیگری نیاز ندارد، تا روی بوم به تصویر کشیده شود. با این حال، نقاشی طبیعت به دلیل زیبایی و به شیوه ای واقع گرایانه در تاریخ هنر چیز جدیدی نیست. هنرمندان هلندی و انگلیسی در قرن های ۱۷ و ۱۸ منظره هایی خلق کردند. آنچه انقلابی بود نقاشی مستقیم از طبیعت بود که در فضای باز انجام می شد.

هنرمندان از تکنیک های مختلفی مانند استفاده از رنگ مرطوب بر روی رنگ مرطوب یا استفاده از ضربه های قلم مو نرم تر استفاده کردند. آنها همچنین بر تأثیرات تغییر نور در نقاشی تمرکز کردند. پس از ساعات طولانی گذراندن در فضای باز، توجه هنرمندان به تغییرات مداوم نور جلب می شود. از آنجایی که دوست داشتند نسخه های صبح و عصر را نقاشی کنند، دو بوم را با خود به محل مورد نظر می بردند.

تأثیر بر امپرسیونیست ها

نسل بعدی هنرمندان مشتاق که علاقه مشابهی به طبیعت دارند و فضای باز را انتخاب می‌کنند، به نقاشی صحنه‌های زندگی روزمره در محیط‌های شهری و حومه شهر می‌پردازند. آنها به عنوان امپرسیونیست شناخته می شدند. اعضای “مکتب باربیزون” پایه های امپرسیونیسم را در جستجوی تصویرهای دقیق از نور بنا نهادند.

منبع: ایسنا