سعید سامان: مدیریت برند کارفرمایی؛ چالش بین منابع انسانی و برند، کدامیک پیشتاز؟

سعید سامان، مدیر مارکتینگ رمیس، در گفتگویی اختصاصی با تاکید بر تاثیر رویداد برند کارفرمایی، دیدگاه خود را درباره مدیریت این حوزه بیان کرد. او به چالش بین مدیران منابع انسانی و برند در این زمینه اشاره کرد و از لزوم بازگشت به مفهوم انسان و عشق ورزی در برند کارفرمایی سخن گفت.

به گزارش توسعه برند، در مصاحبه‌ای اختصاصی با سعید سامان، مدیر مارکتینگ و توسعه برند شرکت رمیس، وی ضمن تاکید بر اهمیت رویداد برند کارفرمایی، به چالش رهبری این حوزه در سازمان‌ها پرداخت. سامان که خود مشاور برند در شرکت‌های مختلف است، معتقد است، با وجود نقش مهم منابع انسانی، مدیران برند در حال حاضر می‌توانند عملکرد موثرتری در مدیریت برند کارفرمایی داشته باشند.

نظر سعید سامان درباره برند کارفرمایی

سعید سامان با اشاره به اینکه مدیریت برند کارفرمایی باید با همکاری تمام مدیران ارشد سازمان انجام شود، تصریح کرد:

“نقش دو واحد منابع انسانی و برندینگ در این زمینه بسیار پررنگ است. واحدی که حوزه ارتباطات برند را در نظر می‌گیرد و واحدی که تجربه کارمندان را شکل می‌دهد. اما تجربه نشان داده است که واحدهای منابع انسانی نتوانسته‌اند به طور کامل برند کارفرمایی را به خوبی راهبری کنند یا حس و حال خوبی که در سازمان ایجاد شده است را به بیرون منعکس کنند.”

او همچنین با اشاره به اینکه موضوع برند کارفرمایی در پی مهاجرت‌ها و رقابت بین شرکت‌ها برای جذب نیروهای متخصص مطرح شده است، افزود:

“شرکت‌ها به این فکر افتادند که مکان شرکت، محیط کار و فرهنگ سازمان را متناسب با نیازهای نیروهای انسانی بهبود دهند تا در جذب و نگهداشت موفق‌تر عمل کنند. خوشبختانه در سال‌های اخیر شاهد تغییرات مثبتی در این زمینه بوده‌ایم.”

چرا مدیریت برند کارفرمایی به مدیران برند سپرده شود؟

سعید سامان با توجه به تجربیات خود در شرکت‌های مختلف، بیان کرد:

“به نظر من، سپردن مدیریت برند کارفرمایی به مدیران برند می‌تواند موثرتر باشد. هرچند که همگامی و همدلی زیادی بین مدیران برند و منابع انسانی در این مسیر لازم است، مدیران برند ممکن است بتوانند این حوزه را بهتر هدایت کنند.”

بازگشت به مفهوم انسان و عشق ورزی

سامان با تاکید بر اینکه زیرساخت توسعه برند کارفرمایی بر پایه به رسمیت شناختن انسان است، گفت:

“ما باید تلاش کنیم بدون پیش داوری و قضاوت به انسان‌ها عشق بورزیم. کسانی که وقتی انسانی را می‌بینند قلبشان به تپش نمی‌افتد، نمی‌توانند در این حوزه موثر باشند. هیچ چیز در این لحظه به اندازه انسان قابل توجه نیست.”

پایان