وب گردی

زیباکلام: اگر آمریکایی بودم به ترامپ رأی نمی دادم

صادق زیباکلام فعال سیاسی اصلاح طلب می‌گوید: «من یقین دارم خیلی دیگر از مسئولان جمهوری اسلامی واقعا نمی‌خواهند دشمنی با آمریکا ادامه پیدا کند. چون متوجه شده‌اند که چه بهای سنگینی داریم برای این دشمنی می پردازیم.»

به گزارش توسعه برند، به نقل از خبرآنلاین، پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری امریکا، برای خیلی از ایرانی‌ها دلهره‌آور بود. اینکه حضور او در کاخ سفید چگونه می‌تواند شرایط را برای کشور ما سخت‌تر کند، هنوز معلوم نیست. هرچند گفته می‌شود که ترامپ امسال با ترامپ دوره قبل بسیار تفاوت دارد اما خاطره خوشی از او در ذهن ایرانی‌ها باقی نمانده تا بتواند ذهنیت شان را نسبت به این حضور تغییر دهند.

تحریم‌ها و خروج از برجام بزرگترین ضربه‌هایی بود که او توانست بر ایران وارد کند و حالا سوال این است که ایران در برابر او باید چه کند؟ و سیاست‌های دولت چهاردهم در قبال دولت جدید آمریکا چه خواهد بود؟

این سوالات را از صادق زیبا کلام پرسیدیم. او معتقد است: «پزشکیان باید یک فداکاری بزرگ و تاریخی برای آینده ایران کند. همان کاری که مرحوم‌هاشمی رفسنجانی در سال ۶۷ کرد و جنگ را تمام کرد. آقای پزشکیان هم باید این فداکاری را کرده و دشمنی را تمام کنند. مستقل از اینکه آقای ترامپ در ماههای آینده چه سیاست‌هایی را در پیش ببرد».

زیباکلام البته یک ادعایی را نیز مطرح می‌کند که می‌تواند محل چالش و مناقشه باشد، او می گوید ما بودیم که دشمنی با آمریکا را شروع کردیم نه بالعکس!

مشروح گفتگوی خبرگزاری خبرآنلاین با صادق زیباکلام را بخوانید؛

********

آقای زیباکلام! مهمترین پرسشی که در حال حاضر برای همه درباره دولت آقای پزشکیان مطرح است، این است که با آمریکا در دوران ترامپ چه می‌خواهند بکنند؟ پاسخ شما چیست؟

۴۶ سال است که آقای پزشکیان‌ها و آقای دکتر عراقچی‌ها و آقای دکتر ظریف‌ها همواره گفته اند که برای ما فرقی نمی‌کند که در آمریکا دموکرات‌ها بر سر کار باشند یا جمهوریخواهان؟ دموکرات‌ها در کاخ سفید باشند یا جمهوری خواهان؟ آقای جو بایدن در کاخ سفید باشد یا آقای ترامپ؟

بارها و بارها این را از مسئولان ارشد جمهوری اسلامی‌شنیده ایم که فرقی نمی‌کند چه کسی در امریکا بر سر کار بیاید. برای اینکه امریکا دشمن ماست، دشمن انقلاب اسلامی است، دشمن جمهوری اسلامی است، دشمن مردم ایران است، بنابراین هیچ فرقی نمی‌کند که کدام امریکایی و از کدام حزب رییس جمهور امریکا باشد. اما واقعیت این نیست.

یعنی تصور شما فرق دارد…

بله. این آمریکایی‌ها نبودند که دشمنی را با جمهوری اسلامی ایران آغاز کردند، این آمریکا نبود که از فردای پیروزی انقلاب اسلامی بنای دشمنی را با انقلاب اسلامی ایران و با جمهوری اسلامی ایران گذاشت. این ما انقلابیون بودیم که از فردای انقلاب اسلامی، آمریکاستیزی را در حقیقت به اصلی ترین گفتمان انقلاب اسلامی بدل کردیم.

آمریکایی‌ها، جمهوری اسلامی را به رسمیت شناختند اما این ما بودیم که به دلایل مختلف از جمله رقابتی که بین مارکسیست‌ها و اسلام گرایان رادیکال وجود داشت، با امریکایی‌ها دشمنی ورزیدیم. اسلام گرایان رادیکال برای اینکه نشان دهند مارکسیست‌ها حرفی برای گفتن ندارند و وقتی مساله آمریکا باشد اسلام گرایان مدرن و انقلابی، از مارکسیست‌ها به مراتب انقلابی تر هستند، دست به این کار زدند.

اگر مارکسیست‌ها شعار مبارزه با آمریکا را سر می‌دهند، ما سفارت آمریکا را اشغال می‌کنیم و آمریکایی‌ها را در برابر چشمان مردمان جهان به زانو در می‌آوریم.  از این پس، ما به دلایل و مسائل داخلی خودمان به دنبال امریکاستیزی رفتیم.

هدف از انقلاب حاکمیت قانون، انتخابات آزاد و …بود نه آمریکاستیزی

اینها هیچکدام جزو اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی نبود. کافی است که نگاهی به آرشیو و مدارک گسترده انقلاب اسلامی بکنیم، سخنرانی‌های امام، مصاحبه‌های سایر روحانیون و غیر روحانیون در دوران انقلاب را ببینیم. ببینیم که واقعا انقلاب برای چه رخ داد؟

مبارزه با حکومت محمدرضا پهلوی چه بود؟ برای آمریکاستیزی بود؟ یا برای حاکمیت قانون، نبود زندانی سیاسی، انتخابات آزاد و آزادی مطبوعات بود. اینها اهداف انقلاب اسلامی بود نه دشمنی با امریکا.

حالا به هر حال این دشمنی ۴۶ سال است که تداوم پیدا کرده و ضرباتی به منافع ملی ایران وارد شده است. به طبع، ما وقتی گفتیم مرگ بر آمریکا، وقتی گفتیم که می‌خواهیم هیمنه امریکا را بشکنیم، طبیعی است که آنها هم بیکار نمی‌نشینند. آمریکا هم در برابر اقداماتی که ما علیه این کشور می‌کردیم ، واکنش نشان می‌داد. 

پزشکیان در یک موقعیت سرنوشت ساز قرار دارد و تاریخ او را قضاوت خواهد کرد

شخص آقای پزشکیان چه باید کند؟

به نظر من الان آقای دکتر پزشکیان، در یک جای بسیار سرنوشت سازی قرار دارند. تاریخ در مورد ایشان قضاوت خواهد کرد که آیا می‌خواهند این دشمنی را همچنان ادامه دهند یا خیر؟ ما در این ۴۶ سال شاهد بودیم که هرگاه جریانات سیاسی که معتدل تر و میانه رو تر و واقع بین تر بودند، خواستند این دشمنی بین ایران و امریکا را مقداری تعدیل کنند، چگونه در داخل کشور تندروها و رادیکالها با آنها به مخالفت برخاستند و اجازه کار به آنها را ندادند. اولین حرکتی که برای جلوگیری از آمریکاستیزی، صورت گرفت در زمان جنگ و در دوران ریاست جمهوری مرحوم آقای‌هاشمی رفسنجانی بود.

آقای دکتر عطاالله مهاجرانی که الان از همه آمریکاستیزتر شده، خواست که حرکتی کند و بگوید آمریکا دشمن ما نیست و به گونه ای دشمنی را تعدیل کند. ما دیدیم که چگونه جلوی حرکت ایشان و کاری که می‌خواست بکند، گرفته شد.

دوران آقای خاتمی را که دیگر همه ما یادمان است که چقدر فشار روی آقای خاتمی بود که مبادا مقداری به سمت و سوی تنش زدایی برود و آن مساله گفت و گوی تمدنها هم جدی شود. در دوران آقای احمدی نژاد که خود بر آمریکاستیزی می‌دمید. در دوران آقای روحانی باز شاهد بوده ایم که چقدر فشار بر روی او قرار داشت که مبادا وقتی به نیویورک رفته، سلام علیکی با اوباما داشته باشد و مکالمه تلفنی که با اوباما داشت هم دیدیم که چقدر در داخل کشور مورد انتقاد انقلابیون قرار گرفت. این دشمنی همچنان ادامه پیدا کرده است.

خیلی از مسئولان نمی‌خواهند دشمنی با آمریکا ادامه پیدا کند

آقای پزشکیان اگر معتقدند که آمریکا ستیزی و دشمنی با این کشور به نفع ایران است بسیار خب، ۴۶ سال این سیاست ادامه پیدا کرد، از الان به بعد هم ادامه پیدا کند. اما من یقین دارم که خیلی از مسئولان جمهوری اسلامی واقعا نمی‌خواهند دشمنی با آمریکا ادامه پیدا کند. چون متوجه شده اند که چه بهای سنگینی داریم برای این دشمنی می‌پردازیم. اما هیچکدام جرات نمی‌کنند که بگویند این دشمنی باید به پایان برسد.

در عوض می‌گویند که ما دشمنی را شروع نکرده ایم و برای ما فرقی نمی‌کند که چه کسی در آمریکا رییس جمهور شده است. همین حرفهایی که آقای پزشکیان می‌زند. می‌گوید که ما خودمان را آماده کرده ایم و برای آمدن آقای ترامپ برنامه ریزی کرده ایم.

دلم می‌خواهد کسی از ایشان بپرسد که شما چه برنامه‌هایی ریختید؟ برای آب و گندم و بنزین و گاز و .. برنامه ریزی کرده اید؟ اساسا چه برنامه ریزی‌ای می‌شود کرد؟ به گمان من آقای پزشکیان باید تصمیم تاریخی برای نجات کشور بگیرند، برای آینده انقلاب خودشان را قربانی و فدا کنند. واقعا به این دشمنی خاتمه بدهند. 

اگر آمریکایی بودم به ترامپ رأی نمی‌دادم

*و فکر می‌کنید آقای پزشکیان این کار را خواهد کرد؟

ببینید، من چیزی که از دکتر پزشکیان شنیدم این بود که مساله بنزین و نفت و آب و برق و گاز و گرانی را مطرح کردند اما یقینا آقای پزشکیان نمی‌توانند که ندانند ریشه همه این مشکلات و بدبختی در این مبارزه ایدئولوژیک چپ گرایانه که میراث مارکسیست‌ها و کمونیست‌ها در دوران انقلاب بوده است. ولی من فکر می‌کنم که بزرگترین خدمتی که آقای پزشکیان به ایران و به نسل‌های آینده می‌توانند بکنند این است که به دشمنی با آمریکا خاتمه دهند. 

ما نمی‌توانیم به مردم آمریکا دهن کجی کنیم. میلیون‌ها امریکایی به آقای ترامپ رای داده اند. من خودم به شخصه بارها گفته‌ام که ترامپ نژادپرست و ضد زن و … است و در عین حال این را اضافه کرده ام که من به تصمیم مردم آمریکا احترام می‌گذارم. ولو اینکه اگر آمریکایی بودم به ایشان رای نمی‌دادم. این دیگر کمترین انتظاری است که مردم آمریکا از آقای پزشکیان دارند. آقای پزشکیان شما باید به انتخاب مردم آمریکا احترام بگذارید. درست است که با دیدگاه‌های سیاسی دونالد ترامپ مخالف هستید اما باید به این انتخاب احترام بگذاریم. 

من اینقدر عقلم می‌رسد که آقای پزشکیان نمی‌تواند سفارت آمریکا را در خیابان طالقانی دایر کنند اما می‌توانند مقداری یخ‌ها را بشکنند. می‌توانند بگویند که من به ملت امریکا تبریک می گویم. باید از یک جاهایی این تابوشکنی شروع شود. 

در این چند روز که تعداد زیادی از سیاسیون از امکان ترک تخاصم با آمریکا در دوره جدید گفته اند، از تغییرات آقای ترامپ گفته اند. آیا واقعا ترامپ نسبت به ترامپ ۴ سال قبل، فرق کرده که بتوانیم حرف از ترک تخاصم بزنیم؟

اینکه ترامپ الان نسبت به ترامپ ۴ سال پیش چقدر تفاوت دارد، وزرای ایشان چه کسانی خواهند بود، یا ایشان این صمیمیت خود با نتانیاهو را تا کی می‌خواهد ادامه یابد و آیا عزم و اراده ای که بارها گفته اند جلوی ایران هسته ای را خواهم گرفت همچنان وجود دارد، همه مسائلی است که در آینده اتفاق خواهد افتاد.

عرض بنده این است که آقای پزشکیان باید یک فداکاری بزرگ و تاریخی برای آینده ایران کند. همان کاری که مرحوم‌هاشمی رفسنجانی در سال ۶۷ کرد و جنگ را تمام کرد. آقای پزشکیان هم باید این فداکاری را کرده و دشمنی را تمام کنند. مستقل از اینکه آقای ترامپ در ماههای آینده چه سیاست‌هایی را در پیش ببرد. 

پایان

اخبار مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا