راه حل عصبانیت و عصبانیت کودکان چیست؟

جلسات خانوادگی همیشه پر از احساسات خوب است. یکی از بهترین لحظات تعطیلات ما تماشای بازی کودکان قد بلند با هم است! البته گاهی اوقات بازی و دوستی آنها منجر به دعوا و عصبانیت می شود و می بینیم بچه ها با هم لجبازی می کنند. رفتار متفاوت بچه ها در این شرایط نشان از تربیت متفاوت والدین دارد، مثلاً یکی از دخترهای خانواده معمولاً عصبانی می شود، گوشه ای می رود و منتظر می ماند تا بقیه بروند او را بکشند، برگردند و بازی کنند. با بچه های دیگر، والدین او را نگران کرده است. برای اصلاح این رفتار چه باید کرد؟ اگر چنین مشکلی با فرزندان خود دارید و به دنبال راه حل هستید، این مقاله را از دست ندهید. «مائده علی اکبری روان درمانگر» از عصبانیت و عصبانیت کودکان به ما می گوید:

یکی از بزرگترین دلایل عصبانیت کودکان تحریک پذیری است. اگر بخواهیم تحریک پذیری را در یک جمله خلاصه کنیم، «آستانه پایینی از شخص برای احساس خشم» است. وقتی آستانه تحمل عاطفی کودک پایین می آید، پرخاشگرانه عمل می کند. این رفتار پرخاشگرانه می تواند به شکل عذرخواهی یا عصبانیت باشد که نوعی رفتار پرخاشگرانه منفعلانه است و یا می تواند به شکل ناله باشد. کودکان معمولاً این رفتارهای پرخاشگرانه را در پاسخ به ناامیدی نشان می دهند.

* دلایلی که باعث می شود رفتار خشمگین و عصبانی در کودکان را ببینیم چیست؟

مورد اول مربوط به مشکلات جسمانی کودک است. یکی از دلایلی که معمولا والدین آن را خیلی جدی نمی گیرند، گرسنگی کودکان است. گرسنگی باعث بی حالی و بهانه تراشی کودکان می شود. گاهی کودک هیچ مشکلی مانند گرسنگی، سرماخوردگی و… برای بدن خود ندارد، اما همچنان بی قرار است. در این مواقع عصبانیت کودک به خاطر مشکلات درونی اوست یا اتفاقی برای این کودک افتاده که برای او قابل هضم نبوده و او را گیج کرده است. اگر بخواهم حرفم را با مثال تکرار کنم، بر اثر تصادف، کودک از خانواده و دوستانش دور شده، مرگی در خانواده رخ می دهد یا وسیله ای را که دوست داشت و به آن وابسته بود گم کرده است.

حالت دوم این است که کودک یک اضطراب بیان نشده در خود دارد که باعث بروز رفتارهای مشابه در او می شود. اصولاً کودکان توانایی بیان مشکلات خود را ندارند، بنابراین ناگزیر استرس و اضطراب خود را سرکوب و سرپوش می‌گذارند و نتیجه این می‌شود که این الگوی کودکان وقتی بزرگ می‌شوند، در مهارت‌های ذهنی و کارکردهای اجرایی خود با مشکل مواجه می‌شوند. مغز آنها، خودکنترلی و تفکر منعطف آنها نیز به خطر افتاده است.

سومین مورد این است که گاهی والدین تلاشی برای افزایش آگاهی خود در تربیت فرزندان نکرده اند و این باعث می شود که نتوانند به درستی علل ناراحتی و مشکلات فرزندشان را تشخیص دهند. مثلاً فرض کنید فرزند اول خانواده که همیشه در کانون توجه والدینش بود، بعد از تولد فرزند دوم، توجه والدین و دیگران کمی کمتر از قبل شده است، در این شرایط کودک بیشتر احساس می کند – توجه کمی دارد و می خواهد عصبانی و گرم مزاج شود، توجه دیگران را به خود جلب می کند.

مورد چهارم الگوهای رفتاری والدین است، خانواده هایی که الگوی رفتاری آنها خشم و مشاجره است و کودک نیز این سبک رفتاری را از والدین می آموزد. نکته دیگر اینکه بچه ها معمولاً توجه می کنند که چه رفتاری از طرف آنها با پاسخ مثبت والدین همراه است، بنابراین سعی می کنند همیشه این رفتار را تکرار کنند تا به خواسته خود برسند، مثلاً اگر بفهمند همیشه می گیرند. خشمگین.والدین زودتر تسلیم خواسته های خود می شوند، عصبانیت در آنها به یک عادت رفتاری تبدیل می شود یا اگر زودتر با داد و فریاد پاسخی دریافت کنند، فریاد زدن و جیغ زدن الگوی رفتاری آنها می شود.

بیایید راه حل های این مشکل را پیدا کنیم

اولین و مهمترین راهنما برای والدین صبر است. به یاد داشته باشید که صبر را تمرین کنید. اگر فرزندتان رفتار پرخاشگرانه ای مانند عذرخواهی، ناله و سرزنش دارد، ناراحت نشوید، گاهی اوقات در این شرایط ممکن است دیوانه شوید و ناراحت و عصبانی شوید، در این صورت تکنیک مکث مقدس را انجام دهید، چه کار می کنید؟ در عصبانیت چند دقیقه مکث کنید، چند نفس عمیق بکشید یا حتی در این مرحله می توانید برای کنترل احساسات خود صلوات بفرستید. این کار شما تمرینی برای شکیبایی فرزندتان می شود. نکته بعدی این است که والدین فکر نمی کنند با منطق و استدلال با فرزندان خود صحبت کنند، بچه ها فقط توانایی نشان دادن رفتار عاطفی را دارند.

نکته بعدی این است که در برخی موارد والدین سعی می کنند فرزندان را در شرایط نسبتاً سختی قرار دهند. البته این تصمیم به سن و توانایی های روحی و جسمی کودک بستگی دارد. آنها نباید بگویند نه، من نمی خواهم فرزندم عذاب بکشد و چرا باید فرزندم نگران باشد وقتی بچه ها باید در شرایط سخت قرار بگیرند تا یاد بگیرند زنده بمانند و انعطاف پذیرتر شوند. به یاد داشته باشید که به فرزندان خود مسئولیت بدهید و اجازه دهید برخی کارها را خودشان انجام دهند.

منبع: فارس