اکانت کارگاه های اشتغال زایی زندان غزلحصار

زندان غزلحصار بزرگترین زندان کشور مقصد جدید خبرنگاران در تور رسانه ای قوه قضائیه بود.

زندانی که امروز به دو قسمت تقسیم شده و مجرمان زندان رجایی شهر را در خود جای داده است. دیوار بلند سیمانی و نرده های سیاه این روزها زندانیان این دو زندان را از هم جدا کرده بود. به قول زندانیان؛ پیش از این غذاخوری زندان فاقد حصار بود، اما پس از انتقال زندانیان از رجایی شهر، غذاخوری ها حصارکشی شد. زندان غزلحصار در حومه منطقه کیانمهر کرج خودنمایی می کند. محوطه وسیعی در فاصله‌ای از برج‌های نگهبانی ساخته شده است و سربازی در بالای سر ورود و خروج از زندان را نظارت می‌کند. از اولین دروازه بازرسی که از آن رد شدیم، خیابانی حدود یک کیلومتری را در امتداد دیوار زندان طی کردیم تا به ورودی اصلی زندان رسیدیم. یک طرف این خیابان دیوار بلند زندان و طرف دیگر نخاله های ساختمانی است. مانند زندان رجایی شهر، برای ورود به زندان باید از دو در بزرگ آهنی عبور می‌کردیم که در وسط آن محوطه‌ای بود که ماشین‌ها را چک می‌کردند.

سربازان این اداره با کسی شوخی نمی کنند و موارد مشکوکی را که مشاهده می کنند به مافوق خود گزارش می دهند. کالاهای ممنوعه و مواد مخدر موضوعی است که در خودروهای وارداتی اهمیت بیشتری دارد. وسایل نقلیه خروجی نیز برای اطمینان از اینکه زندانیان را با خود نمی برند بررسی می شوند.

کارخانه دوچرخه اولین مقصد ما در زندان است. مساحتی حدود ۷۰۰۰ متری که سالها کارگاه پتوسازی بود و چند سال پیش متروکه شد. چندین سوله به هم پیوسته حدود سه ماه زندانیانی را در خود جای می دهند که به امید به دست آوردن مقدار کمی آب و عدم نیاز به کمک خانواده در آنجا کار می کنند. در سوله اول، مشتریان کنار کوره های رنگ می ایستند و رنگ آمیزی بدنه را تماشا می کنند. پس از خشک شدن رنگ، بدنه به اتاق‌های مونتاژ برده می‌شود و قطعات یکی یکی تعبیه می‌شوند تا دوچرخه‌هایی با اندازه‌های مختلف آماده شوند. تا ساعت ۱۲ کار می کنند و برای یک ساعت ناهار توقف می کنند و استراحت می کنند. سپس کار دوباره تا ساعت ۱۸ شروع می شود. خوابگاه آنها رو به سوله دوچرخه است. تازه رسیدم و همه چیز جدید است. اتاق هایی که با تخت های دو طبقه احاطه شده اند. نمازخانه، سالن آرایش و چراغ آشپزی.

امروز با حضور معاون اول قوه قضاییه، رئیس سازمان زندان ها و مدیرعامل بنیاد تعاون زندانیان کشور، کارخانه تولید دوچرخه افتتاح شد. در حاشیه این مراسم از تعدادی از زندانیان شاغل در این کارخانه دیدن کردیم. زندانیانی که به اتهام مواد مخدر دستگیر شده اند و دوران محکومیت خود را می گذرانند. یکی از زندانیان که جوانی است می‌گوید: «ما با میل خود به این کارگاه آمدیم تا کار کنیم. ما روزی هشت ساعت اینجا کار می کنیم. افرادی که کمتر از پنج سال در زندان بوده اند می توانند در اینجا کار کنند. ما را از بقیه زندانیان جدا کردند. گفتند اگر در این کارگاه باشی احتمال عفو ات زیاد است.»

کم کم زندانیان دیگر دور ما جمع می شوند. برخی شکایت داشتند و اصرار داشتند که به آنها گوش کنیم و به مسئولان زندان برسانیم. برخی از آنها ناگفته هایی از شرایط زندان داشتند. مرد میانسالی گفت: ماه اول یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان و ماه بعد ۴۰۰ هزار تومان می دهند. به من اعتماد کنید، با این پول فقط می توانیم سیگار و برخی مواد غذایی بخریم. هیچ چیز. البته خوب است، چون دست ما جلوی خانواده دراز نیست. لطفا به مسئولان بگویید دستمزد ما را افزایش دهند. بعضی ها تا سه میلیون تومان هم می گیرند، همین مقدار را به ما بدهید

می پرسم اگر به شما غذا نمی دهند باید غذا بخرید که او پاسخ می دهد: غذا می دهند اما بعضی ها دوست ندارند و ما مجبوریم روغن و تخم مرغ بخریم و غذای خودمان را درست کنیم.

عدم امکان واریز حقوق به حساب خانواده یکی از گلایه های زندانیان است: «حقوق را خودمان باید اینجا خرج کنیم و قابل انتقال نیست. در زمان مرخصی اگر پولی در حساب باشد، معادل کارت هدیه می دهند.» مرد جوانی هم در این بخش کار می کند. وی همچنین از حقوق کارمندان گلایه می کند و می گوید: با توجه به کاری که انجام می دهیم حقوقی دریافت نمی کنیم. من می خواهم صدای ما شنیده شود. در میان گلایه ها صدای یکی از زندانیان بلند می شود: «چرا اینقدر شاکی می کنی؟ اگر این کارگاه ها نبود، الان هیچ کدام از ما پول سیگار نداشتیم. این کارگاه ها را به ما دادند تا وقتی آزاد شدیم بدانیم چه کار کنیم و بعد ناسپاس باشیم. هیچ اجباری در کار نبود، هرکس ناراضی باشد می تواند به زندان برگردد.»

پس از صحبت های زندانیان به سراغ مدیر عامل بنیاد تعاون زندان رفتم که وی اظهار داشت: سیاست سه سال اخیر بنیاد تعاون افزایش حقوق و مزایای زندانیان بوده است. با پرداخت کامل دستمزد زندانیان به خانواده هایشان مخالفتی ندارد. رحیم مطهرنژاد ادامه داد: در کنار ایجاد شغل برای زندانیان، شرایطی فراهم شد تا کارآفرینان با هزینه کم محصولات تولید کنند. زندان با گرفتن تسهیلات می توانند کارآفرین شوند.» وی گفت: سرمایه گذار کارخانه موتور سیکلت «در استان قم که اخیرا افتتاح شده است، خط تولید موتورسیکلت را در استان های خراسان رضوی، تهران، فارس و اصفهان نیز با استفاده از راه اندازی کند. ظرفیتی که ما فراهم می کنیم.» «بر اساس سیاست های جدید سازمان زندان ها و بنیاد تعاون، به نظر می رسد به زودی برخی از زندان ها به کارخانه و محل کار زندانیان تبدیل شوند.»

منبع: جام جم