«افعی تهران» با یک پایان شوکه‌کننده
این فرمول با مدیریت هنرمندان خوش‌فکری چون سامان مقدم و پیمان معادی، طراحی و فضاسازی روایی خوبی به خود دید و توانست بدون حشو دراماتیک، چندین هدف را توجیه کند؛ از زیرلایه طنز خزنده سریال گرفته تا نقدهای صریح اجتماع و صنفی که به شکل غیرمستقیم در کار بیان شد؛ از آنالیز مستقیم اجتماع و رفتارشناسی مردم گرفته تا مالیخولیایی که فردیت و استقلال یک هنرمند را خدشه‌دار کرد و… تماما موارد هدف افعی تهران بود که به خوبی از پس طراحی و ارائه تمام آنها برآمد.
آن‌چه البته در فینال این سریال مشهود بود، علیرغم آن‌که برای یک دسته از مخاطبان قابل حدس بود اما به شکلی بیان شد که تاثیرات شوکه‌کننده خود را داشته باشد این اثرگذاری بالا در نتیجه منطق دراماتیکی بود که از ابتدای داستان رعایت شد. آرمان در این سریال به مثابه کاراکتری مطرح بود که در عین روشنفکری، بارها هیولای درون وی نیز نمایان شده بود مانند رفتاری که وی در مواجهه با معلم دوران مدرسه خود نشان داد و یا برخوردی که وی با کفش‌دوزکی که روی صفحات دفتر راه می‌رفت، داشت. سریال هیچ‌گاه تا فصل رمزگشایی (که با بهترین رسم‌الشکل ممکن تالیفی سنجیده شد)، به سمت هیچ‌یک از دو مولفه روشنفکری آرمان و هیولای درون وی نلغزید و این همان سیاست درست و هوشمندانه‌ای بود که برای رسیدن به یک زبان مشترک جهانی باید لحاظ می‌شد.
در این مسیر، علاوه بر جهان منتظم درام، شکل فیلمبرداری و قاب‌بندی‌ها نیز چشم‌گیر بود که می‌تواند مخاطب جهانی خود را در همان نخستین دقایق، همراه کرده و چسب خود را به وی الصاق کند. نام سریال نیز با هوشمندی بالا، توان جذب مخاطبان بسیاری را در تراز جهانی دارد که در صورت یک بازاریابی استاندارد، خبرهای خوبی از توزیع بین‌المللی این کار به گوش خواهد رسید. همچنین مهندسی تراز شخصیت‌پردازی کار، توجه ویژه به مبانی زیباشناختی اثر، رسیدن به یک فهم مشترک در سبک زندگی روز آدم‌های عصر جدید، تصویری که سریال از امروز تهران ارائه می‌دهد، جنس مینی‌مال دیالوگ‌ها و حتی پایان‌بندی موسیقایی ۱۳ قسمت از ۱۴ قسمت اثر با ترانه‌های انگلیسی، تماما امتیازهایی است که در کنار جذابیت بالای داستان و اهمیتی که مخاطب به درام‌های روانشناختی با محوریت قاتل سریالی دارد می‌تواند به توفیق بالا در جهت رضایت گرفتن از مخاطب انبوه بین‌المللی بینجامد.
- بیشتر بخوانید:
- قدردانی سامان مقدم از تیم «افعی تهران»
قطعا این شکل فینال نیز می‌تواند محرک خوبی برای سازندگان در جهت تولید فصل دوم اثر باشد که با وجود چنین اقبالی که از «افعی تهران» شد، می‌تواند به اتفاق‌های خوبی ختم شود اما در شرایط فعلی، تمرکز روی پخش جهانی اثر و دور ماندن از حال‌وهوای پرتعریف و تمجید این روزها نکات مهمی است که می‌تواند به تداوم منطق راهبردی که در فصل نخست مستتر بود، کمک زیادی کرده و پروسه جذب مخاطب را با اقبال خوبی همراه کند.
زوج سامان مقدم و پیمان معادی، زوج موفقی است. دو هنرمند خوش‌فکر و خوش‌سلیقه که شناخت بالایی از نظم نوین سینمای جهان دارند و با شناخت کاملی نسبت به این درام روانشناختی، و آن چیزی که مخاطب در این شکل داستان‌ها با آنها درگیری پیدا می‌کند، قدم در پروسه تولید این اثر گذاشتند. این زوج موفق توانست تعلیق هوشمندانه و موثری را از مواجهه یک درام روانشناختی با علامت‌سوال‌هایی که قاتل سریالی آفریده بود، خلق کرده و در پس‌زمینه با درگیر کردن شاخصه‌های اجتماعی، فرهنگی و البته عاشقانه و نگاه کردن به این مقولات از نگاه روانشناسی، به یک الگوی درست در سریال‌سازی نوین برسند تا نشان دهند چگونه می‌توان با بازیگران محدود و سرمایه نه‌چندان زیاد، به یک سریال پرمخاطب و موفق رسید.
«افعی تهران»، نمونه ترازی از فرآیند سریال‌سازی پلتفرمی است که توانست با خلق جذابیت‌های فراوان، ضمن رعایت استانداردهای جهانی این عرصه، اتفاق‌های خوبی را برای سکوی خود و مخاطبان بسیارش خلق کند.
مجتبی اردشیری
