داوود اشرف یا مالک زخم کاری؟
بازی جواد عزتی جهانی را آفریده که در هر لحظه می‌تواند نفس مخاطب را بند بیاورد. اولین سکانس او بعد از ورود به زندان، سکانس گرفتن پتو و ورد به راهرویی تاریک است که به نظر می‌رسد انتها ندارد. نماهای بسته وبازی عزتی، حس خفگی را به مخاطب القا می‌کند.
به گزارش توسعه برند، متن پیش رو نقدی بر جواد عزتی، ستاره محبوب این روزهای شبکه خانگی است که توسط فرارو منتشر شده است:
قسمت ششم «وحشی» در ۲۹ اردبیهشت ۱۴۰۴ از شبکه نمایش خانگی منتشر شد. بازی بازیگران به خصوص جواد عزتی از زمان پخش قسمت اول با واکنش‌های متفاوتی همراه بود. جواد عزتی در این سریال نقش یک قاتل به نام داوود اشرف را بازی می‌کند. در ادامه نگاهی به نقاط قوت و ضعف این بازیگر در سریال وحشی خواهیم داشت.
بازی عزتی در وحشی، نقاط مثبت و منفی دارد که در زیر آمده است:
او نقش را بازی نمی‌کند، زندگی می‌کند
نمایش لایه‌های پنهان کاراکتر: جواد عزتی با کمدی آغاز کرد؛ اما از نمایش‌های عامه پسند مانند؛ «دردسرهای لطیف» به حضور در درام چند لایه رسید. مبنای بازی‌های او در وحشی، نمایش حرکت یا دیالوگ نیست، بلکه بر حضور استوار است. ممکن است عزتی در یک صحنه دست به هیچ واکنشی نزند، اما صرفا با ایستادن صحنه را از آن خود می‌کند. مانند صحنه‌ای در قسمت پنجم که داوود در ماشین پلیس نشسته و رها جهانشاهی با مسئول نوید حرف می‌زند. عزتی به وضوح فهمیده است که نقش صرفا یک قاب خالی نیست، بلکه اگر تحلیل درستی پشت آن باشد، می‌تواند حامل تنش‌ها و ظرفیت روانی کاراکتر باشد.
انتقال احساس به مخاطب: جواد عزتی در وحشی، نشان داده که بازیگری یعنی شناخت زیرپوستی نقش، ساختن بدون نمایش و انتقال دادن بدون هدایت مستقیم است. محمد جلیلوند در گفت و گو با فیلم نت نیوز درباره بازی جواد عزتی معتقد است: «او در وحشی همان بازیگری است که توانسته داوود را به مخاطب بقبولاند. ترس درون چشم‌هایش را به همه نشان دهد بی‌آنکه بخواهد دیالوگی بگوید.»
هومن سیدی با تکیه بر او به ویژه در طغیان‌های درونی، بالا و پایین‌های داوود را به خوبی به ببینده نشان می‌دهد. عزتی تصویر زنده مردی است که قربانی است و مجرم، بی‌دفاع است و مهاجم. او پرتره انسانی را ترسیم می‌کند که همزمان شکست خورده روزگار و امیدوار به آینده است.
جعفر گودرزی، رییس منتقدان سینما درباره بازی جواد عزتی در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام می‌گوید: «او با چشم، تنفس، دست و سکوت بازی می‌کند. مردی که چشمانش، چیزی میان ترس و پشیمانی است. او نقش را بازی نمی‌کند، بلکه زندگی می‌کند.»
بازی جواد عزتی جهانی را آفریده که در هر لحظه می‌تواند نفس مخاطب را بند بیاورد. اولین سکانس او بعد از ورود به زندان، سکانس گرفتن پتو و ورد به راهرویی تاریک است که به نظر می‌رسد انتها ندارد. نماهای بسته و بازی عزتی، حس خفگی را به مخاطب القا می‌کند. حتی وقتی او در میان آدم‌های زندان قرار می‌گیرد همچنان نماها بسته و دچار خفقان است. این هماهنگی در متن و تصویر نیازمند عنصر دیگری به نام جواد عزتی است. او در وحشی فاصله معناداری با سایر کارها، حتی فصل اول زخم کاری دارد. همچنین از نخستین قسمت تاکنون توانسته سیر منطقی و امتداد حسی شخصیت را به نرمی اجرا و ارائه کند.
داوود اشرف همان مالک است
شباهت داوود اشرف به مالک زخم کاری: فصل اول سریال زخم کاری، سکوی پرتاب جواد عزتی به دنیای درام بود. برخی معتقدند بازی او در وحشی شباهت زیادی به مالک زخم کاری دارد. کاربری در این باره در توییتر نوشت: «شاید اگر کسی دنبال کننده سریال زخم کاری باشد و فقط یک سکانس از بازی جواد عزتی را بدون دانستن قصه داوود ببیند، شاید متوجه نشود، عزتی مالک نیست.»
نداشتن عمق احساس و مصنوعی بودن بازی در برخی از سکانس‌ها: بازی جواد عزتی در وحشی مانند شمشیر دولبه‌ای است که در بخی از سکانس‌ها باعث می‌شود، مخاطب با داستان ارتباط برقرار نکند. او در برخی از سکانس‌ها از شمایل یک کارگری که مرتکب قتل شده، دور می‌شود و یک بازی تصنعی از خود ارائه می‌دهد.
*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن از سوی ایسنا نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان منتشر می‌شود.
پایان
