اهداف تل آویو از راه اندازی جنگ آبی علیه لبنان و کشورهای عربی چیست؟

خصومت های رژیم صهیونیستی علیه لبنان در سال ۱۴۰۲ ادامه یافت و در یک سال اخیر علاوه بر تهدیدات تروریستی و امنیتی مستقیم، این رژیم در حوزه امنیت آب نیز به لبنان آسیب وارد کرده است. مقامات بیروت گفتند که طی سال گذشته، ده ها شهر و روستای مرزی در جنوب لبنان با کمبود شدید آب مواجه شده اند. زیرا ارتش اسرائیل بیشتر زیرساخت ها و تاسیسات تامین و تصفیه آب شرب را از بین برده است. در پاییز ۱۴۰۲، پروژه ایستگاه پمپاژ آب چشمه وازنی، بزرگترین ایستگاه پمپاژ آب در جنوب لبنان، بر اثر حملات هوایی لبنان ویران شد. حق پمپاژ آب از رودخانه حسبانی یکی از مهمترین مناقشات لبنان و اسرائیل از سال ۲۰۰۲ بوده است.

احمد آل محمد یکی از مقامات محلی لبنان اعلام کرد که حملات اسرائیل به تجهیزات الکتریکی، پمپ ها و شبکه های توزیع پروژه آب آسیب رسانده و باعث توقف پمپاژ آب در بسیاری از روستاها و شهرهای منطقه مرزی شده است. رژیم حتی به کارگران فنی اجازه نداد تا برای تعمیر تاسیسات به منطقه بروند و از بازسازی تاسیسات توپ باران جلوگیری کرد.

همچنین علی الزین رئیس سابق فدراسیون شهرداری های جبل امل که زمانی اجرای پروژه آبیاری را تا افتتاح آن هدایت می کرد، اعلام کرد که این پروژه روزانه حدود ۱۲ هزار متر مکعب آب پمپاژ می کند و آب ۷۰ روستا و شهر را تامین می کند، اما اکنون پس از تخریب تأسیسات مذکور، عملاً در مرز بحران شدید آب شرب ایجاد شد. در این میان، شرایط خطرناک جنگ، جنوبی ها را از دسترسی به رودخانه و چشمه ها باز می داشت.

حملات هوایی و توپخانه ای رژیم صهیونیستی در مرز لبنان موجب کمبود آب آشامیدنی شده است و ساکنان مرزها با جمع آوری آب باران و کشیدن آن از طریق لوله های پلاستیکی از پشت بام منازل، آب خود را به صورت محدود و محدود تامین می کنند. راه دشوار.. در مناطق دیگر، روستاییان لبنانی به حفر چاه روی می آورند که سلامت آنها را به خطر می اندازد. بر اساس آمار وزارت کشور لبنان، جمعیت منطقه مرزی جنوبی لبنان تقریباً ۱۳۳۶۰۰ نفر است که در ۸۳ شهر و روستا پراکنده شده اند و اکنون حداقل نیمی از این جمعیت در تامین آب آشامیدنی مشکل دارند.

تهدید آبی اسرائیل در مقابل اردن

لبنان تنها کشوری نیست که با اقدامات وحشیانه و غیرانسانی اسرائیل در حوزه امنیت آب مواجه است. اردن هم چنین شرایطی دارد. اردن در سال ۱۴۰۲ به دلیل اقدامات خائنانه اسرائیل بارها با مشکل کمبود آب مواجه شد. و این با توجه به اینکه میانگین مصرف روزانه آب در اردن تنها ۷۰ لیتر و میانگین استاندارد سازمان بهداشت جهانی (WHO) نزدیک به ۱۵۰ لیتر است. از زمان امضای توافقنامه صلح بین اردن و اسرائیل در سال ۱۹۹۴، رژیم صهیونیستی متعهد شده است که سالانه بین ۲۵ تا ۵۰ میلیون متر مکعب آب در اختیار اردن قرار دهد، اما بارها این تعهد را زیر پا گذاشته و اردن را در شرایط سختی قرار داده است. موضوع آب اکنون در کانون تنش‌های ژئوپلیتیکی بین اسرائیل قرار دارد و ایمن صفدی، وزیر امور خارجه اردن اعلام کرده است که نمی‌تواند کنار یک وزیر صهیونیست بنشیند و توافقنامه آب و برق را امضا کند، وقتی اسرائیل به کشتار مردم در غزه ادامه می‌دهد.

عامر سبائله، کارشناس ژئوپلیتیک در اردن، معتقد است که صلح بین اسرائیل و اردن شکننده است، زیرا اردن با بحرانی عمیق مواجه است و مجبور است بخش مهمی از آب مورد نیاز خود را از اسرائیل تامین کند.

علاوه بر لبنان، تلاش های اسرائیل برای افزایش امنیت آبی در سوریه، فلسطین و اردن نیز با شرایط سختی مواجه است. رژیم صهیونیستی آشکارا در منابع آبی اردن و سوریه مداخله کرد و بر خلاف توافقنامه سال ۱۹۹۴ مبنی بر اشتراک آب رودخانه اردن، حق را به نصف رساند. این در حالی است که تشکیلات خودگردان فلسطین سهم کمی از حوزه آبی کوهستانی کرانه باختری دارد و با مشکل جدی مواجه است. از سوی دیگر، اشغال بلندی‌های جولان سوریه را از منابع آبی دریای جلیل محروم کرد. در این شرایط اسرائیل انگیزه قوی برای توسعه فناوری برای ارتقای امنیت آب دارد و در زمینه نمک زدایی نیز اقداماتی انجام داده است تا به راحتی آب مورد نیاز خود را تامین کند. اسراییل با تکیه بر ظرفیت بالای نمک زدایی در شرایط ایده آلی قرار دارد و از پنج کارخانه بزرگ برای تولید آب شیرین در سورک و اشداد استفاده می کند، اما این امر زندگی را برای مردم لبنان، فلسطین و اردن دشوار کرده است.

اسرائیل به دو سفره اصلی آب زیرزمینی متکی است، از جمله سفره آب زیرزمینی ساحلی و سفره آب زیرزمینی کوهستانی، که هر دو در زیر غزه و کرانه باختری قرار دارند. آب های سطحی اسرائیل عمدتاً در شمال و شرق متمرکز است و تجاوز به سرچشمه رود اردن شرایط را برای اردن و سوریه سخت کرده است. اسرائیل بدون افزایش مرزهای فیزیکی خود منابع آبی داخلی خود را گسترش داده و خطر درگیری های بین المللی آبی را کاهش داده است. علاوه بر این، تل‌آویو پروژه‌ای به نام آبخوان ملی ایجاد کرد که شامل کانال‌ها، خطوط لوله و ایستگاه‌های پمپاژ است و آب را از دریای گالیله از مناطق پرآب شمالی به بخش‌های مرکزی و جنوبی می‌برد.

بلندی های جولان در جنوب غربی سوریه از سال ۱۹۶۷ توسط رژیم صهیونیستی اشغال شده است، بلندی های جولان یک فلات استراتژیک است که بین اسرائیل و سوریه و رو به جنوب لبنان واقع شده است. این منطقه تنها ۷۰ کیلومتر با دمشق فاصله دارد. ارتفاع بلندی های جولان بین ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ متر از سطح دریا متغیر است. از نظر نظامی این منطقه یک ارتفاع استراتژیک محسوب می شود. جولان در سال ۱۹۶۷ توسط اسرائیل اشغال شد و با وجود صدور قطعنامه ۲۴۲ سازمان ملل، رژیم صهیونیستی از آنجا خارج نشده است. یکی از دلایل علاقه اسرائیل به جولان این است که این منطقه منبع منابع آبی مناطق همجوار و منبع بسیار مهمی برای اراضی این منطقه است و از نظر منابع آب سطحی و زیرزمینی بسیار غنی است. دریاچه مسعده در قسمت شمالی شهر قنیطره و شرق شهر مسعده و دریاچه طبریه یا دریای جلیل بین جولان و فلسطین و رودخانه هایی با آب فراوان مانند رود اردن در غرب. جولان و رکاد در شمال جولان باعث شد رژیم صهیونیستی در این منطقه به عنوان اشغالگر باقی بماند.

مروری بر دیدگاه‌های سیاسی ضدبشری رژیم صهیونیستی نشان می‌دهد که این رژیم جنگ آب را از نیم قرن پیش آغاز کرده و امروز که به تدریج جنگ آب به معضلی احتمالی خاورمیانه تبدیل شده است، اسرائیل دست از آب نخواهد کشید. منابع جولان علاوه بر این، در اولین نشست صهیونیست‌ها در بازل سوئیس در اوت ۱۸۹۷ اعلام شد که بدون آب، تشکیل دولت صهیونیستی امکان‌پذیر نیست.

منبع: مهر