ارتقای بهره‌وری و امنیت غذایی در کشاورزی به کمک فناوری‌های راهبردی
رئیس مرکز توسعه فناوری‌های راهبردی با تأکید بر نقش‌آفرینی فناوری‌های نو در ارتقای صنعت کشاورزی، ایجاد سازوکارهای مؤثر برای آزمون، ارزیابی و به‌کارگیری دستاوردهای فناورانه در میدان واقعی را خواستار شد.
به گزارش پایگاه خبری توسعه برند به نقل از ایسنا، سعید سرکار در نشست مشترک با وزیر جهاد کشاورزی و رئیس دانشگاه تهران بر ضرورت به‌کارگیری فناوری‌های پیشرفته و راهبردی در صنعت کشاورزی تأکید کرد و گفت: به‌کارگیری فناوری‌های نوآورانه در حوزه کشاورزی می‌تواند بهره‌وری را افزایش و ضایعات را کاهش دهد، مصرف منابع را بهینه کند و کیفیت محصولات را ارتقا دهد؛ این‌ها مؤلفه‌هایی هستند که نقش مستقیمی در تحقق امنیت غذایی ایفا می‌کنند.
وی با اشاره به اهمیت راهبردی موضوع کشاورزی در سیاست‌های کلان کشور، افزود: کشاورزی یکی از مهم‌ترین حوزه‌هایی است که می‌تواند از فناوری‌های راهبردی از جمله نانو، زیست‌فناوری، فناوری‌های مواد و سیستم‌های نوین بهره ببرد. این حوزه نه تنها با امنیت غذایی و سلامت جامعه در ارتباط است، بلکه به معیشت گسترده‌ترین اقشار جامعه نیز گره خورده است.
رئیس مرکز توسعه فناوری‌های راهبردی معاونت علمی ریاست‌جمهوری، با تأکید بر لزوم ارزیابی و تأیید میدانی فناوری‌ها پیش از ورود به بازار گفت: ما نیازمند سازوکاری برای آزمون و ارزیابی اثربخشی فناوری‌ها هستیم. اگر نتوانیم کشش بازار را ایجاد کنیم و اثربخشی فناوری‌ها را به‌درستی نشان دهیم، بخش خصوصی انگیزه‌ای برای سرمایه‌گذاری و ورود نخواهد داشت.
به نقل از معاونت علمی ریاست‌جمهوری، وی به برخی از فناوری‌های نوآورانه موفق اشاره کرد و گفت: نمونه‌هایی مانند نانوحباب که توانسته بهره‌وری گلخانه‌ای را تا ۲۰ درصد افزایش دهد، یا فناوری‌های نوین در بسته‌بندی که ماندگاری محصولات کشاورزی و دامی را به شکل چشم‌گیری ارتقاء می‌دهد، نشان می‌دهند که این مسیر قابل دستیابی است. همچنین فناوری‌های کاهش‌دهنده مصرف آب و کود و پروژه‌هایی در حوزه واکسن دام و طیور نیز از جمله ظرفیت‌هایی هستند که باید به‌صورت هدفمند پشتیبانی شوند.
سرکار در پایان بر پیگیری متمرکز برای عملیاتی شدن این فناوری‌ها تأکید کرد و گفت: لازم است سازوکاری پاسخ‌گو و هدفمند برای پیگیری این مسیر ایجاد شود که در بازه‌های مشخص، گزارش عملکرد ارائه دهد؛ از جمله اینکه چه فناوری‌هایی وارد میدان شده‌اند، در چه زمینه‌هایی به بهره‌برداری رسیده‌اند و چه نوآوری‌هایی آماده ورود به بازار هستند. چنین انسجامی می‌تواند تحرک بزرگی در ارتقای فناورانه بخش کشاورزی کشور ایجاد کند.
پایان
